Parafia pw. św. Urbana w Brzeszczach

W 813 r. odkryto grób uznany za miejsce pochowku św. Jakuba  Większego Apostoła, ucznia Jezusa Chrystusa.

Istniejąca od ponad tysiąca lat Droga św. Jakuba jest jednym z najważniejszych chrześcijańskich szlaków pielgrzymkowych obok szlaków do Rzymu i Jerozolimy.

Nie ma jednej trasy pielgrzymki, a uczestnicy mogą dotrzeć do celu jednym z wielu szlaków.
Droga oznaczona jest muszla sw. Jakuba, która jest także symbolem pielgrzymów i żółtymi strzałkami.

Przybycie pierwszego , udokumentowanego pielgrzyma , francuskiego biskupa Le Puy Godescalco, datuje się na rok 950.
 
Ale Santiago de Compostela nie jest celem podroży. Tu liczy się droga. Niesione intencje, modlitwa oraz kontemplacja. I chociaż pokonujemy trudy drogi, próbując fizycznie dać rade, mimo bólu nóg , kręgosłupa, znoszenia upałów lub deszczu, to tak naprawdę jest to droga do wewnątrz siebie. Takie - moje Camino.
Towarzysza nam pytania. Jakie jest to moje życie? Co ja tutaj robię? Jaki jest prawdziwy sens życia i gdzie tej prawdy szukać? Co jest w tym życiu ważne a co nie?
 
W bardzo ciekawy sposób o swojej drodze do grobu sw. Jakuba opowiedzieli zaproszeni goście:

P. Teresa Jankowska  - trasa francuska z Saint-Jean Pied de Port.
Pełna trudów, ale też zabawnych sytuacji. To czas kiedy mogąc zwolnić tempo życia, można było zachwycić się pięknem tego świata i otworzyć się na to co mówi do nas Bóg.

P. Piotr Śpiołek - trasa portugalsko-hiszpańska z Porto, którą przeszedł wraz ze swoja rodzina. Piękno przyrody, miast, zabytków również zachwycało i na tej trasie. Pokonywanie trudów drogi z rodzina pozwoliło dopełnić więzi rodzicielskich, małżeńskich. Nie brakowało chwil wzruszeń, zwłaszcza po dotarciu do Katedry w Santiago de Compostela.
 
X. Aleksander Smarduch, który dał świadectwo, podsumowując istotę pielgrzymowania. Będąc w drodze, zrozumiał, ze jest to okazja, powrócić do rytmu kroków, bez wyprzedzania stale w swoich myślach tego co będzie za chwile.
Pielgrzymowanie, to nie tylko chwile zmagań fizycznych, ale także stany umysłu. „ Nie ma bólu, nie ma chwały”

Pielgrzymowanie to także szkoła wdzięczności. Pielgrzym nie żada, pielgrzym dziękuje.
Wszystkiego, czego potrzebujemy, to wypełnić swoje serce pełnią Bożej miłości.
 
Dla większości przybyłych na wykład osób, był to powrót do chwil, które osobiście przeżyli jako pielgrzymi. Dla pozostałych - zachęta.
 Nawet nie wiadomo, kiedy minęły trzy godziny spotkania.

Dziękuję za przyjęcie zaproszenia zarówno gości: p. Teresę Jankowska, x. Aleksandra Smarducha ,p. Piotra Śpiołka, jak i wszystkich obecnych na wykładzie.
                           
  Hanna Włodarczyk